جذابترین نقاط ایران برای طبیعتگردی کجاست؟
طبیتگردی برای بسیاری از ما مترادف با زدن به دل طبیعت، خوردن چند سیخ جوجه و کمی استراحت است. در شکل حرفهایترش سفر با ماشین شاسی بلند به دل طبیعت و آفرود مساوی میشود با طبیعتگردی. اما آیا واقعا چنین است؟
تور طبیعتگردی حرفهای چیزی بیش از به دل طبیعت زدن به هر قیمتی و خوردن چند سیخ جوجه است. او طبیعتگردی را تجربه طبیعت و لذت بردن از آن ضمن احترام و حفظ حریم طبیعت میداند.
تعریف عمومی از طبیعتگردی درست نیست و ادامه میدهد: بیشتر ما فکر میکنیم که طبیعتگردی صرفا رفتن به دل طبیعت، جوجه کباب خوردن و چیزهایی شبیه اینها است. بیشتر اوقات از خودمان نمیپرسیم آیا درست است در دل جنگلهای باستانی و کهن ایران آتش روشن کنیم، جوجه کباب بخوریم یا باندهای بزرگ موسیقی ببریم. آیا درست است هر کس که ماشین دو دیفرانسیل مجهز داشت بدون هیچ استانداردی به دل طبیعت بزند و به آن آسیب برساند؟
مردم در این زمینه اطلاعات کمی دارند و آموزش ندیدهاند و میگوید: خیلیها این روش را بدیهی و درست میدانند. البته مردم این روزها دو گروه شدند، یک گروه صرفا دنبال خوشگذرانی به هر شکل و قیمتی هستند و گروهی دیگر دنبال این هستند که با یک گروه حرفهای، تورلیدر متخصص و مجموعهای با تجربه سفری تجربهگرا را در دل طبیعت تجربه کنند. هر چند صدای گروه اول این روزها بلندتر است، اما امیدوارم به مرور گروه دوم بیشتر مورد توجه قرار بگیرند.
برای آنکه در تور های طبیعت گردی به صورت حرفه ای فعالیت داشته باشید، لازم است در دوره تورلیدری شرکت کنید تا شما را با 0 تا 100 تور لیدری آشنا کنند.
فرق طبیعتگردی معمولی با طبیعتگردی حرفهای چیست؟
اما واقعا تفاوت رفتن به دل طبیعت با یک تور لیدر حرفهای و غیرحرفهای چیست؟ طبسی در پاسخ به این پرسش میگوید: من در تبلیغات خیلی از تورهای طبیعتگردی را میبینم که سفر با میز سلف سرویس صبحانه، سیستم صوتی و خدماتی شبیه این را ارائه میدهند. این خدمات قشنگ، اما غلط است. شما نمیتوانید و نباید در خیلی از جنگلهای ایران گردشگر را با سیستم صوتی ببرید، چون این کارِ غیرحرفهای به طبیعت آسیب میزند. تفاوت اصلی تور حرفهای و غیرحرفهای همین است؛ تور حرفهای به حفظ طبیعت اهمیت میدهد. تور حرفهای میداند جای سیستم صوتی در جنگل نیست چون مثلا تنها در یک مورد میتواند باعث اختلال در زاد و ولد پرندگان شود.
اما آیا راهی برای آموزش تورلیدرها وجود دارد؟ بسیاری از تورلیدرهای محلی میگویند که خودشان کار را یاد گرفتهاند و هیچ کمکی برای آموزش نظامند نداشتند. با وجود اینترنت و شبکههای اجتماعی اگر کسی بخواهد راه برای آموزش وجود دارد، هر چند او تایید میکند که دولت اقدامی در این زمینه نمیکند و هر چه هست تلاش فردی نیروهای علاقهمند و دلسوز است.